ویرجینیا وولف| در ادامه مجموعه نوشته های زنان نامدار جهان، به معرفی برترین نویسندگان زن جهان در قرن بیستم می پردازیم که ویرجینیا وولف نخستین و معروفترین آنهاست.

• کتاب صوتی زندگینامه سیاستمداران مشهور

زندگی ویرجینیا وولف

ویرجینیا روز ۲۵ ژانویه سال ۱۸۸۲ در لندن به دنیا آمد و روز ۲۸ مارس ۱۹۴۱ در ۵۹ سالگی دست به خودکشی زد

خودکشی او هم مانند زندگیش غیرعادی بود،لباسی با جیب های گشاد بر تن کرد جیب هایش را با سنگ پر کرد و خود را به رودخانه پرآب و خروشان رود مل انداخت. جسد بیجانش را چند هفته بعد یافتند.

ویرجینیا دختر یک نویسنده و محقق انگلیسی به نام لسلی استفن بود که در دوران سلطنت ملکة ویکتوریا به دریافت نشان و لقب «سر» نائل آمد.

او یک خواهر و دو برادر تنی و یک خواهر و سه برادر ناتنی از همسر اول پدرش داشت.

 هنگامی که ویرجینیا سیزده ساله بود مادرش را از دست داد یکی از برادران ناتنی اش به او تجاوز کرد و ویرجینیا از همان دوران نوجوانی با رنج و نابسامانی های روانی روبرو شد

مرگ غیرمنتظره ی مادر در 13 سالگی و به دنبال آن مرگ خواهرخوانده و برادرش، تجاوز برادر ناتنی اش در 13 سالگی به او، ابتلا به اختلال دوقطبی و از دست دادن دوستانش در جنگ جهانی دوم موجب فروپاشی روانی او شد که سراسر عمرش با آنها دست و پنجه نرم کرد

 او در سال ۱۹۰۴ چند ماه در یک بیمارستان مخصوص بیماران روانی بستری شد و در سال ۱۹۰۵ سلامت خود را بازیافت و چون ذوق نویسندگی داشت به کار نوشتن مقالات و نقد کتاب در روزنامه ها پرداخت.

آغاز نویسندگی ویرجینیا وولف

 ویرجینیا در جریان کار نویسندگی در مطبوعات با نویسندگان معروفی چون «فورستر» و «استراچی  و جان مینارد کینس» که بعدها از بزرگترین اقتصاددانان جهان شد، روابط دوستانه ای برقرار کرد و با آنان گروهی تشکیل داد.

 نخستین خواستگار ویرجینیا، استراچی بود ولی ازدواج آنها سر نگرفت و ویرجینیا در سال ۱۹۱۲ با یکی دیگر از اعضای این گروه به نام  لئونارد وولف ازدواج کرد و به نام خانوادگی او شهرت یافت.

ویرجینیا در سال ۱۹۱۳ اولین رمان خود را به نام سفر به بیرون که چندین سال روی آن کار کرده بود به پایان رساند ولی پیش از انتشار این کتاب بار دیگر دچار بحران روانی شد و در سپتامبر همان سال بار دیگر دست به خودکشی زد این بار شوهرش او را از مرگ نجات داد و تا پایان عمر به مراقبت از او پرداخت.

اولین کتاب ویرجینیا وولف سفر به بیرون در سال ۱۹۱۵ منتشر شد و به دنبال آن ویرجینیا و شوهرش چاپخانه کوچکی خریدند و به چاپ آثار خود و نویسندگان معروف زمان پرداختند

 اولین آثار نویسندگان معروفی مانند هربرت جرج ولز و تی اس الیوت و اقتصاددان معروف قرن بیستم «کینس» در همین چاپخانه چاپ شد.

 نخستین ترجمه انگلیسی آثار فروید درباره روانکاوی نیز از طرف موسسه ای که ویرجینیا و شوهرش بنیان نهاده بودند منتشر شد.

در سال ۱۹۱۹ دومین رمان ویرجینیا وولف تحت عنوان شب و روز منتشر شد و به دنبال آن اطاق جاکوب  در سال ۱۹۲۲ و خانم دالاوی در سال ۱۹۲۵ و به سوی فانوس دریائی که شاهکار او به شمار می آید در سال ۱۹۲۷ انتشار یافت

رمان معروف دیگر ویرجینیا به نام اورلاندو  که در سال ۱۹۲۸ منتشر شد

 رمان بعدی او  اتاقی از آن خود که در سال ۱۹۲۹ انتشار یافت تحت تأثیر روابط عاشقانه و همجنس گرایانه او با نویسنده و شاعر معروف دیگر انگلیسی ویتا – ساکویل وست  نوشته شده است.

کتابهای فوق و دو اثر معروف دیگر ویرجینیا وولف به نام امواج  و «سالها» و همچنین آخرین کتاب او در میان رفتارها (که پس از مرگ او انتشار یافت)، همه یک نوآوری و سبک نوینی در داستان نویسی به شمار می آیند.

سبک نگارش ویرجینیا وولف

ویرجینیا وولف نویسنده رمان‌های تجربی است که سعی در تشریح واقعیت‌های درونی انسان دارد که در آثارش از سبک جریان سیال ذهن بهره گرفته است

ویژگی آثار ویرجینیا وولف که از زندگی و روحیات خود او سرچشمه گرفته تحلیل روانی شخصیت های داستان اوست که بیشتر روی زنان متمرکز شده است.

نظرات فمینیستی وی در دهه ششم قرن بیستم تحولی در نظریات جنبش زنان پدید آورد.

کتاب اتاقی از آن خود وولف در کلاس‌های آیین نگارش پایه‌های مختلف تحصیلی دانشگاهی تدریس می‌شود. علاوه بر اهمیت شیوه نگارشی آن، این کتاب ویژگی‌های نثر مدرنیستی را در مقاله نویسی وارد کرده و سبک جدیدی ایجاد کرده است.

گذشته از این، اتاقی از آن خود را شکل‌دهنده جریان نظری فمینیستی و به‌طور خاص نقد ادبی فمینیستی می‌دانند.

خودکشی های ویرجینیا وولف

 ویرجینیا یکبار در سال ۱۹۰۴ و در سن 22 سالگی دست به خودکشی زد ولی نجات یافت و چند ماه در یک بیمارستان مخصوص بیماران روانی بستری شد.

در طی جنگهای اول و دوم جهانی ویرجینیا وولف بسیاری از دوستان خود را از دست داد که موجب افسردگی شدید در او شد.

در نهایت در سال 1941 پس از پایانِ آخرین رمانِ خود به نام بین دو پرده نمایش، خسته و رنجور از اوضاع روزگار و تحت تأثیر روحیهٔ حساس و شکنندهٔ خود، با جیب‌های پر از سنگ به رودخانه اوز در «رادمال» رفت و خود را غرق کرد.

جسد او حدود یک ماه بعد توسط چند کودک در پایین‌دست رودخانه پیدا شد و در روز 21 آوریل 1941 در حضور همسرش لئونارد سوزانده شد و خاکسترش در سایه درختی در باغچه‌ای به خاک سپرده شد

آخرین یادداشتِ ویرجینیا وولف برای همسرش

عزیزترینم، تردیدی ندارم که دوباره دچارِ جنون شده‌ام. احساس می‌کنم که نمی‌توانیم یکی دیگر از این دوره‌های وحشتناک را از سر بگذرانیم؛ و اینبار بهبودی نخواهم یافت.

شروع به شنیدنِ صداهایی کرده‌ام و نمی‌توانم تمرکز کنم؛ بنابراین کاری را می‌کنم که به گمانم بهترین کارِ ممکن است.

بهترین شادیِ ممکن را تو در اختیارم گذاشته‌ای. هرآنچه می‌توان بود، برایم بوده‌ای. می‌دانم که دارم زندگی‌ات را تباه می‌کنم، می‌دانم که بدون من می‌توانی کار کنی؛ و می‌دانم که خواهی کرد. می‌دانم..

گمان نمی‌کنم تا پیش از آغازِ این بیماریِ وحشتناک، هیچ دو نفری می‌توانستند از این شادتر باشند. بیش از این توانِ مبارزه ندارم. می‌بینی؟ حتی نمی‌توانم این را هم درست بنویسم. نمی‌توانم چیزی بخوانم.

می‌خواهم بگویم همهٔ شادیِ زندگی‌ام را مدیونِ توأم. تو با همه‌چیزِ من ساخته‌ای و به طرزی باورنکردنی نسبت به من مهربان بوده‌ای. همه‌چیز جز اطمینان به نیکیِ تو، مرا ترک گفته‌است.

دیگر نمی‌توانم به تباه کردنِ زندگی‌ات ادامه دهم. گمان نمی‌کنم هیچ دونفری بتوانند آنقدر که ما شاد بوده‌ایم، شاد باشند.

_{یادداشت ویرجینیاوولف قبل از خودکشی و مرگ}

کتاب های ویرجینیا وولف

• کتاب اتاقی از آن خود
• به سوی فانوس دریایی
• کتاب خانم دالووی
• کتاب اُرلاندو
• سال ها
• کتاب مجموعه تکه های نیک؛ رهایی
• کتاب خیابان‌گردی در لندن
• کتاب زنی در قاب آیینه
• کتاب اتاق جیکوب
• کتاب سه گینی
• کتاب آزادی
• موج‌ها